Wat drink je als je in het Verenigd Koninkrijk bent? Het antwoord is simpel: thee. De Britten drinken deze inheemse drank al sinds de 17e eeuw, waardoor ze in de 18e eeuw een van de grootste theedrinkende naties ter wereld werden. Maar de Britten drinken niet zomaar thee. Hun drinkgewoonten draaien om thee, waardoor het een integraal onderdeel van hun cultuur is. In dit artikel duiken we in de tradities rondom Britse thee.Elke dag worden er in het Verenigd Koninkrijk meer dan 165 miljoen kopjes thee gedronken, wat neerkomt op 900 kopjes (of 1,93 kg thee) per persoon per jaar. Een verbazingwekkende 84% van de Britten drinkt dagelijks thee, waarvan 98% theezakjes en melk gebruikt bij de bereiding.
Thee arriveerde voor het eerst in Europa vanuit China aan het eind van de 16e en het begin van de 17e eeuw, zoals blijkt uit verschillende brieven. Het duurde echter tot 1657 voordat groene thee uit China werd geïntroduceerd in Londense koffiehuizen. Thomas Garway, die een tabakswinkel en koffiehuis had in Exchange Alley, verkocht daar theebladeren en de drank. Het Sultaness Head Coffee House begon ook thee te verkopen en al snel volgden andere koffiehuizen. Toch was thee in die tijd niet populair, omdat het zes tot tien keer zo duur was als koffie.
De populariteit van thee begon te stijgen toen de Portugese prinses Catharina van Braganza in 1662 trouwde met de Britse koning Karel II. Catherine was al dol op thee, waardoor het een drank voor de welgestelden werd. Het werd populair bij zowel mannen als vrouwen en de gezondheidsvoordelen maakten het een aantrekkelijke drank. Suiker, dat in die tijd nog erg duur was, speelde ook een rol in het nog begeerlijker en verfijnder maken van de drank. De porseleinen kopjes die werden gebruikt om thee te serveren kwamen ook uit China en het zou nog jaren duren voordat ze in Engeland werden geproduceerd.
Theehandel
De vroegst geregistreerde theewinkel werd veel later in de geschiedenis geopend, waarschijnlijk door Thomas Twining in 1706. De winkel staat nog steeds op 216 Strand in Londen.De Britse Oost-Indische Compagnie begon pas vrij laat thee rechtstreeks uit China te importeren, waarbij ze Holland als tussenpersoon gebruikten en de prijzen opdreven. In 1720 werd het verbod op de invoer van Aziatisch textiel echter opgeheven, waardoor de theehandel weer opbloeide en steeds betaalbaarder werd. De thee-import naar Groot-Brittannië via de Britse Oost-Indische Compagnie verviervoudigde tussen 1720 en 1750. Bovendien kwam er thee uit India beschikbaar. De betaalbaarheid in vergelijking met koffie maakte het populair bij de middenklasse en in deze periode overtrof zwarte thee de populariteit van groene thee door de toevoeging van melk en suiker.
De Britse Oost-Indische Compagnie had een monopolie op thee in het Verenigd Koninkrijk. Ze haalde het gemakkelijk uit Brits-India en promootte het als een typisch Britse drank. Dit leidde tot een toenemende populariteit en betaalbaarheid, waardoor het halverwege de 18e eeuw een normale drank werd en niet langer exclusief voor de rijken.
Met de toevoeging van suiker en melk werd thee in het begin van de 19e eeuw ook geliefd bij arbeiders als verwarmende en opwekkende drank tijdens werkpauzes. De betaalbaarheid, goedkoper dan bier, en het feit dat het verder verdund kan worden, maakten het een populaire keuze. Bovendien wordt thee gekookt, waardoor het een gezondere optie is dan koffie of bier.
Tearooms waren een logisch gevolg en werden populair in de tweede helft van de 19e eeuw, vooral onder vrouwen. In het begin van de 20e eeuw werd ook Afternoon Teas geïntroduceerd in tearooms.
Eerst de thee of toch beter eerst de melk?
Als het om thee gaat, zijn er veel tradities en vragen waar je rekening mee moet houden. Schenk je bijvoorbeeld eerst de melk of eerst de thee in? Als je tot de hogere klasse behoort, weet je dat je de melk als laatste moet inschenken. Dit komt omdat goedkoper porselein kan barsten als het wordt blootgesteld aan kokend water. Om met je beste porselein te pronken, schenk je eerst de thee in en daarna de melk.
Met deze methode kun je ook de sterkte van je thee inschatten, dus beweeg je lepel voorzichtig op en neer om te voorkomen dat je het kopje beschadigt of drank morst. Als het gaat om scones bij de thee, blijft de eeuwenoude vraag: eerst de clotted cream of eerst de jam? In Devon doen ze eerst de clotted cream erop, gevolgd door de jam. In Cornwall doen ze het tegenovergestelde: eerst jam, dan room. In de rest van het land worden beide methodes geaccepteerd.
En laten we de uitspraak van “scone” niet vergeten. In Schotland wordt het meer uitgesproken als “gone”, terwijl het in het zuiden meer lijkt op “bone”. Hoewel scones oorspronkelijk uit Schotland komen, is er niet één “juiste” manier om het uit te spreken.
Tot slot zijn er veel soorten thee om uit te kiezen. Of je nu de voorkeur geeft aan zwarte, groene, kruidenthee of oolong, er is voor iedereen wel een theesoort te vinden. Dus ga je gang en neem een kopje, en vergeet niet je scone in stukjes te breken en te genieten van de clotted cream en jam ernaast!
Verschillende soorten Tea-Times
Thee kan meer zijn dan alleen een eenvoudig drankje. Er zijn verschillende theetradities over de hele wereld. Een van deze tradities is Elevenses, een korte theepauze die meestal rond elf uur ’s ochtends wordt gehouden. Er wordt vaak een kleine snack bij geserveerd, zoals een koekje of muffin, samen met thee of koffie. Deze traditie ontstond in de 19e eeuw.Een andere beroemde traditie is Cream Tea, waarvan wordt aangenomen dat het zijn oorsprong vindt in een oud manuscript. V
olgens het manuscript werden, nadat de Benedictijner abdij bij Tavistock in Devon in 997 was aangevallen door Vikingen, lokale arbeiders die hielpen bij de wederopbouw van de abdij getrakteerd op brood met clotted cream en aardbeienjam. De arbeiders vonden het zo lekker dat de monniken het begonnen te serveren aan passerende reizigers. Tegenwoordig wordt Cream Tea meestal geserveerd met scones in plaats van sandwiches.
Afternoon Tea, ook wel Traditional Tea genoemd, is een bekend vieruurtje dat ontstond in de 19e eeuw. De hertogin van Bedford, Anna Russell, begon met deze traditie omdat ze het moeilijk vond om te wachten tot het avondeten, dat meestal rond acht uur ’s avonds werd geserveerd. Ze bestelde thee, brood, boter en cake in Woburn Abbey in Bedforshire en nodigde haar vrienden uit om mee te doen. Afternoon Tea bestaat meestal uit sandwiches, zoete hapjes/cakejes, scones en een pot verse thee, samen met kopjes, schoteltjes, theelepeltjes en een theezeefje.
Low Tea was een andere traditie die ontstond in de Victoriaanse tijd. Het werd meestal gedronken door de hogere klasse, zittend aan een lage tafel met lage loungestoelen en banken. High Tea daarentegen was voor de arbeidersklasse en werd geserveerd aan hoge stoelen en tafels. Het was meer een maaltijd bestaande uit vleeswaren, hartige taarten, vis, salades, brood en boter, gebak en een pot thee en werd meestal tussen zes en zeven uur ’s avonds genuttigd.